رسانه های نوین: عصر مشارکت مخاطب

(مطلبی برای دانشجویان کلاس مبانی ارتباط جمعی ) نتایج یک تحقیق حاکی است ۵۷ درصد نوجوانان آمریکایی به تولید محتوا شامل متن، عکس، موسیقی و ویدیو برای اینترنت می پردازند مجله اکونومیست در شماره ۲۲ آوریل ۲۰۰۶ خود گزارش ویژه ای را در مورد رسانه های نوین به قلم اندرس کلوث (Andreas Kluth) منتشر کرده است. نویسنده در این مجموعه گزارش ۱۵ صفحه ای تحت عنوان "در میان مخاطبان"، طی هفت مقاله مختلف به تشریح تاثیر فناوری های نوین بر رسانه های جمعی پرداخته است. به باور او رسانه های جمعی جای خود را به رسانه های شخصی و مشارکتی (Participatory Media) می دهند که کلا به ایجاد تغییراتی عمیق در رسانه و جامعه منجر خواهد شد. نویسنده در مقدمه این گزارش با اشاره به اختراع صنعت چاپ توسط گوتنبرگ در سال ۱۴۴۸، پدیده حروف چاپی مجزا و قابل جابجایی (movable type) را که با کنار هم قرار گرفتنشان امکان چاپ صفحه را فراهم می کردند با ابزاری که در سال ۲۰۰۱ به نام مووبل تایپ (Movable Type) عرضه شد و بسادگی امکان انتشار وبلاگ ها را در اینترنت از هر کجا فراهم ساخت، مقایسه کرده است. وی این دو اختراع را تاریخی خوانده و معتقد است اولی شکل گیری رسانه های جمعی را به دنبال داشت و دومی آغازی بر عصر رسانه های شخصی و مشارکتی تلقی می شود. با این حال وی معتقد است همچنان زیرساخت های اینترنت پرسرعت به دوران پیش از عصر رسانه های مشارکتی تعلق دارند. تقریبا همه جا سرعت دریافت داده ها (دانلود) توسط کاربران از سرعت ارسال (آپلود) آنها بیشتر است. علت این است که سازندگان خطوط پر سرعت چنین فرض کرده اند که اینترنت هم بسادگی وسیله دیگری برای پخش محتوای تولید شده توسط آنها و همکارانشان در صنعت رسانه ها به مخاطب است. به گفته وی حتی امروز نیز این غول های رسانه ای به سختی حاضرند سناریویی را تصور کنند که در آن کاربران به همان اندازه که از این شبکه اطلاعات می گیرند، به آن اطلاعات وارد کنند. عصر مشارکت اندرس کلوث در تشریح نحوه مشارکت مخاطب در تولید یا تکمیل محتوا به یافته های یک تحقیق اشاره کرده که بر اساس آن ۵۷ درصد نوجوانان آمریکایی به تولید محتوا شامل متن، عکس، موسیقی و ویدیو برای اینترنت می پردازند. با این حال، نمی توان نتیجه گرفت که مردم روزنامه های خودشان را منتشر می کنند. بلکه به گفته جرمی زاودنی، وبلاگ نویس و مهندس نرم افزار سایت یاهو! این مشارکت ممکن است در سطحی خیلی ساده، مانند شرکت در رتبه بندی یک رستوران یا فیلمی باشد که رفته اند. این نکته برای مدل تجاری رسانه های سنتی که اساسش بر گرد آوردن مخاطبانی منفعل و حفظ آنها برای عرضه آگهی های تبلیغاتی است، بسیار قابل توجه است. در دوران رسانه های نوین، مخاطب به ندرت وسیع است و عموما کوچک و به شکلی غیر معمول ناچیز است. و به جای چند غول رسانه ای قدرتمند که برای جذب این مخاطبان با یکدیگر رقابت می کنند، این شرکت های کوچک و افراد مستقل هستند که به رقابت می پردازند یا بیشتر از آن، با هم همکاری می کنند. برخی از آنها از این راه به کسب درآمد می پردازند و بسیاری اصلا به این موضوع فکر نمی کنند چرا که انگیزه های دیگری دارند. در رسانه های مشارکتی، مرز میان مخاطب و تولیدکننده محتوا بسیار کمرنگ و اغلب غیر قابل تشخیص است. به گفته بنیانگذار سایت تکنوراتی (Technorati)، که یک موتور جستجوگر وبلاگ ها است، اینک "خطابه" یک نفر برای همه (از طرف رسانه به مخاطب) به "گفتگو" میان "کسانی که قبلا مخاطب شناخته می شدند" تبدیل شده است. به نوشته پژوهشگر اکونومیست، نکته تازه این است که جوانان امروز و بسیاری از مردم فردا از اینکه می توانند خودشان تصمیم بگیرند که چه چیزی معتبر و ارزشمند است و چه چیزی نه خوشحال خواهند بود. جو کراوس، بنیانگذار شرکت نرم افزارسازی جات اسپات (JotSpot) که امکان تولید مشترک محتوا میان کاربران را فراهم می کند می گوید: "مدل سنتی رسانه این بود: تنها یک منبع برای حقیقت وجود دارد. مدل تازه این است: منابع متنوعی برای کسب حقایق وجود دارد و ما خودمان پیدایش می کنیم." مجموعه مقالات منتشره در این گزارش انواع مختلف رسانه های نوین را مورد بررسی قرار داده و تاثیر دراز مدت آنها را بر شرکت های رسانه ای و کل جامعه ارزیابی می کند. منبع :http://www.bbc.co.uk/persian/science/story/2006/04/060425_fb_economist_new_media.shtml