ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
پروفسور یحیی کمالیپور
سانسور دولتی و خودسانسوری در سراسر جهان، حتی در کشورهای دموکراتیک وجود دارد. رسانههای جمعی اغلب توسط دولتهای حاکم به صورت عامدانه از پوشش دادن موضوعات مشخص منع میشوند. ممکن است کسی بگوید دولتهایی که ممنوعیتهای کمتری بر آزادیهای شخصی و آزادی مطبوعات تحمیل میکنند، نسبت به دولتهایی که محدودیتهای متعدد تحمیل میکنند واکنشی بازتر و منعطفتر به نظرات مخالف نشان میدهند. از طرف دیگر میتوان گفت اعمال محدودیت از سوی حکومت بر رسانهها، شهروندان را به سوی یافتن منابع خبری و اطلاعاتی جایگزین سوق میدهد. از این روست که شهروندان در بیشتر موارد به سوی رسانههای خارجی (بینالمللی) و به ویژه رادیو، تلویزیون و اینترنت روی میآورند. ماجرا اینجا تمام نمیشود، بلکه نوعی سوءظن عمومی و بدگمانی به رسانههای داخلی –بهخصوص آنها که متعلق به حکومت هستند- بین اغلب مردم رواج مییابد. کامل