دکتر شعبانعلی بهرامپور
بهدلیل آنکه بیشتر روزنامهها صبح منتشر میشوند، باید حداقل چند روزنامه در عصر منتشر شود تا نیاز عصرانه افکار عمومی را برطرف کند، اما این نیاز را تا چه اندازه میتوان از خبرگزاریها و سایتهای خبری تامین کرد، یک سؤال اساسی است. چرا که اکنون خبرگزاریها معمولا ظهر به بعد «بهروز» میشوند و بیشتر خبرهایشان عصرها منتشر میشود، در نتیجه سبد تحریریه صبح از اخبار خالی است. >>> |
علیرضا ظهوری
zohoori@bumail.bradley.edu
استاد گروه ارتباطات دانشگاه بردلی (امریکا)
این مقاله با استناد به نظریه ژاک الول در مبحث شیدایی انسان به تکنولوژی مدرن، به طور مختصر فوایدی چند در مورد خصلت دموکراتیک دنیای مجازی را بررسی کرده، سپس محدودیت ها و دل نگرانی های مربوط به آیندهء دنیای مجازی را موشکافی می کند. علیرغم محدودیت های ناشی از شکاف دیجیتالی و موانع تحمیل شده توسط قدرتمندان، دولت ها و شرکت های تجارتی ذینفع در خلق، اداره و کنترل دنیای مجازی، این مقاله بر خصلت دموکراتیک دنیای مجازی تاکید می کند و به جامعهء فاضلهء مدنی رسیدن را از طریق مشارکت مردمی در حوزهء عمومی هابرماسی دنیای مجازی امکان پذیر می بیند. >>>
دکتر سید محمد مهدیزاده *
جان فیسک در کتاب درآمدی بر مطالعات ارتباطی ، رویکرد معناکاوانه در مطالعات ارتباطی را که برخاسته از مطالعات فرهنگی و مبتنی بر روش نشانه شناختی است، معرفی و تشریح میکند و با این اندیشهورزی، از پاردایم غالب در مطالعات ارتباطی که همانا رویکرد انتقالی و مبتنی بر مطالعات تجربی در جامعهشناسی و روانشناسی و نظریه کارکردگرایی است، فراتر میرود. >>>
مناسب ترین تعریف زبان شناسی اجتماعی مدرن، تعریفی دوسویه است؛ بررسی زبان در بافت اجتماعی آن و بررسی زندگی اجتماعی از منظر زبان شناسی.>>>
پروفسور یحیی کمالیپور
سانسور دولتی و خودسانسوری در سراسر جهان، حتی در کشورهای دموکراتیک وجود دارد. رسانههای جمعی اغلب توسط دولتهای حاکم به صورت عامدانه از پوشش دادن موضوعات مشخص منع میشوند. ممکن است کسی بگوید دولتهایی که ممنوعیتهای کمتری بر آزادیهای شخصی و آزادی مطبوعات تحمیل میکنند، نسبت به دولتهایی که محدودیتهای متعدد تحمیل میکنند واکنشی بازتر و منعطفتر به نظرات مخالف نشان میدهند. از طرف دیگر میتوان گفت اعمال محدودیت از سوی حکومت بر رسانهها، شهروندان را به سوی یافتن منابع خبری و اطلاعاتی جایگزین سوق میدهد. از این روست که شهروندان در بیشتر موارد به سوی رسانههای خارجی (بینالمللی) و به ویژه رادیو، تلویزیون و اینترنت روی میآورند. ماجرا اینجا تمام نمیشود، بلکه نوعی سوءظن عمومی و بدگمانی به رسانههای داخلی –بهخصوص آنها که متعلق به حکومت هستند- بین اغلب مردم رواج مییابد. کامل
علیرضا دهقان
این مقاله با برشمردن امتیازات روزنامه نگاری الکترونیکی به این پرسش پاسخ خواهد داد که آیا این امتیازات قدرت تغییرات اجتماعی و سیاسی را افزایش داده است؟ کامل
.نوشتة جیمز ای. براون
اصطلاح «سواد رسانهای» برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد. بهطور سنتی، سواد رسانهای به توانایی تحلیل و ارزیابی آثار مربوطه و بهطور گستردهتر به ایجاد ارتباط مؤثر از طریق نگارش خوب اطلاق میشود. طی نیم قرن گذشته، سواد رسانهای شامل توانایی تحلیل شایسته و به کارگیری ماهرانه روزنامهنگاری چاپی، محصولات سینمایی، برنامههای رادیویی و تلویزیونی و حتی اطلاعات و مبادلات رایانهای (از جمله تعاملات زمان واقعی از طریق شبکه جهانی اینترنت) شده است.اینجا
(مطلبی برای دانشجویان کلاس مبانی ارتباط جمعی ) نتایج یک تحقیق حاکی است ۵۷ درصد نوجوانان آمریکایی به تولید محتوا شامل متن، عکس، موسیقی و ویدیو برای اینترنت می پردازند مجله اکونومیست در شماره ۲۲ آوریل ۲۰۰۶ خود گزارش ویژه ای را در مورد رسانه های نوین به قلم اندرس کلوث (Andreas Kluth) منتشر کرده است. نویسنده در این مجموعه گزارش ۱۵ صفحه ای تحت عنوان "در میان مخاطبان"، طی هفت مقاله مختلف به تشریح تاثیر فناوری های نوین بر رسانه های جمعی پرداخته است. به باور او رسانه های جمعی جای خود را به رسانه های شخصی و مشارکتی (Participatory Media) می دهند که کلا به ایجاد تغییراتی عمیق در رسانه و جامعه منجر خواهد شد. نویسنده در مقدمه این گزارش با اشاره به اختراع صنعت چاپ توسط گوتنبرگ در سال ۱۴۴۸، پدیده حروف چاپی مجزا و قابل جابجایی (movable type) را که با کنار هم قرار گرفتنشان امکان چاپ صفحه را فراهم می کردند با ابزاری که در سال ۲۰۰۱ به نام مووبل تایپ (Movable Type) عرضه شد و بسادگی امکان انتشار وبلاگ ها را در اینترنت از هر کجا فراهم ساخت، مقایسه کرده است. وی این دو اختراع را تاریخی خوانده و معتقد است اولی شکل گیری رسانه های جمعی را به دنبال داشت و دومی آغازی بر عصر رسانه های شخصی و مشارکتی تلقی می شود. با این حال وی معتقد است همچنان زیرساخت های اینترنت پرسرعت به دوران پیش از عصر رسانه های مشارکتی تعلق دارند. تقریبا همه جا سرعت دریافت داده ها (دانلود) توسط کاربران از سرعت ارسال (آپلود) آنها بیشتر است. علت این است که سازندگان خطوط پر سرعت چنین فرض کرده اند که اینترنت هم بسادگی وسیله دیگری برای پخش محتوای تولید شده توسط آنها و همکارانشان در صنعت رسانه ها به مخاطب است. به گفته وی حتی امروز نیز این غول های رسانه ای به سختی حاضرند سناریویی را تصور کنند که در آن کاربران به همان اندازه که از این شبکه اطلاعات می گیرند، به آن اطلاعات وارد کنند. عصر مشارکت اندرس کلوث در تشریح نحوه مشارکت مخاطب در تولید یا تکمیل محتوا به یافته های یک تحقیق اشاره کرده که بر اساس آن ۵۷ درصد نوجوانان آمریکایی به تولید محتوا شامل متن، عکس، موسیقی و ویدیو برای اینترنت می پردازند. با این حال، نمی توان نتیجه گرفت که مردم روزنامه های خودشان را منتشر می کنند. بلکه به گفته جرمی زاودنی، وبلاگ نویس و مهندس نرم افزار سایت یاهو! این مشارکت ممکن است در سطحی خیلی ساده، مانند شرکت در رتبه بندی یک رستوران یا فیلمی باشد که رفته اند. این نکته برای مدل تجاری رسانه های سنتی که اساسش بر گرد آوردن مخاطبانی منفعل و حفظ آنها برای عرضه آگهی های تبلیغاتی است، بسیار قابل توجه است. در دوران رسانه های نوین، مخاطب به ندرت وسیع است و عموما کوچک و به شکلی غیر معمول ناچیز است. و به جای چند غول رسانه ای قدرتمند که برای جذب این مخاطبان با یکدیگر رقابت می کنند، این شرکت های کوچک و افراد مستقل هستند که به رقابت می پردازند یا بیشتر از آن، با هم همکاری می کنند. برخی از آنها از این راه به کسب درآمد می پردازند و بسیاری اصلا به این موضوع فکر نمی کنند چرا که انگیزه های دیگری دارند. در رسانه های مشارکتی، مرز میان مخاطب و تولیدکننده محتوا بسیار کمرنگ و اغلب غیر قابل تشخیص است. به گفته بنیانگذار سایت تکنوراتی (Technorati)، که یک موتور جستجوگر وبلاگ ها است، اینک "خطابه" یک نفر برای همه (از طرف رسانه به مخاطب) به "گفتگو" میان "کسانی که قبلا مخاطب شناخته می شدند" تبدیل شده است. به نوشته پژوهشگر اکونومیست، نکته تازه این است که جوانان امروز و بسیاری از مردم فردا از اینکه می توانند خودشان تصمیم بگیرند که چه چیزی معتبر و ارزشمند است و چه چیزی نه خوشحال خواهند بود. جو کراوس، بنیانگذار شرکت نرم افزارسازی جات اسپات (JotSpot) که امکان تولید مشترک محتوا میان کاربران را فراهم می کند می گوید: "مدل سنتی رسانه این بود: تنها یک منبع برای حقیقت وجود دارد. مدل تازه این است: منابع متنوعی برای کسب حقایق وجود دارد و ما خودمان پیدایش می کنیم." مجموعه مقالات منتشره در این گزارش انواع مختلف رسانه های نوین را مورد بررسی قرار داده و تاثیر دراز مدت آنها را بر شرکت های رسانه ای و کل جامعه ارزیابی می کند. |