گزینشگری

همه ما در زندگی روزمره خود به نوعی گزینشگر هستیم. گزینشگری اساساْ در ذات انسان هاست. هر آنچه را خود می پسندند انتخاب می کنند. آنچه را که با عقاید خود منطبق می دانند ترجیح می دهند. این خصلت هم در زندگی خصوصی و هم حرفه ای ما تاثیر گذار است. زندگی هر کس در واقع گزینشی است از آنچه که او در مقطعی از زمان داشته است. اگر چه ممکن است بر حسب گذر زمان معیار های گزینشگری ما متفاوت شود. چون ایده های ما متفاوت شده است. و آنچه را که قبلا می پسندیدیم دیگر نپسندیم  . در زندگی حرفه ای خود نیز اساساْ به مثابه یک گزینشگر وارد عمل می شویم. یک خبر نگار وقتی وارد صحنه یک رویداد می شود از همان ابتدا دست به گزینش ابعادی از رویداد می زند که از نظر او جالب هستند. ضمن اینکه عملا به تمامی ابعاد رویداد گاه دسترسی هم ندارد. سپس با گزارش گزینش شده اولیه به محل کار خود باز می گردد. آنجا متوجه می شود باید بر اساس نظر دبیر سرویس دست به گزینش های دیگری ببرد و مثلا نظر موسسه خود را تامین کند. همین طور مجبور می شود ابعاد دیگری از رویداد را حذف کند. در مرحله تیتر و لید نویسی نیز ابعاد خاصی از رویداد که منطبق با اهداف موسسه مطبوعاتی هستند برای انتشار گزینش می شوند. برای همین است که تیترهای روزنامه های متفاوت، راجع به یک خبر، متفاوت از هم می باشد. و اساساْ خبر یک رویداد در روزنامه های مختلف ممکن است یکسان نباشد. یک نکته مهم دیگر، گزینش روزنامه ها در مرحله انتخاب یک رویداد برای گزارش آن است. روزنامه های مختلف از بین گزارش های خبری متفاوتی که دریافت می کنند، برخی رویداد ها را برای چاپ و ارائه انتخاب می کنند. در این قالب گزینشگران نقش مهمی در رسانه ها دارند. (راجع به این موضوع بیشتر بخوانیم) به خاطر همین گزینشهای مکرر در رسانه هاست که می خواهم بگویم هیچ وقت فقط به یک رسانه اعتماد نکنید.  واقعیت در پرتو انبوهی از گزارش های رسانه ای متجلی می شود. و شاید بتوان گفت در شرایط کثرت رسانه ای و چند صدایی به واقعیت نزدیک می شویم.  اگر نخواهیم تفکر مکتب گلاسکو را در اینکه خبر محصول مصنوع ایدئولوژی است را کاملا بپذیریم باید تا حدود زیادی به آن توجه کنیم. البته با توجه به مطالب ذکر شده باید این را نیز مد نظر داشت که فقط این ایدئولوژی نیست که در مصنوع شدن خبر نقش دارد. علایق شخصی خبرنگاران، حرفه ای گرایی، سیاست های رسانه ای، محدودیتهای رسانه ای و. . . نیز در این زمینه موثراند. در شرایط نوین ارتباطی، داستان به گونه ای دیگر رقم می خورد. (راجع به این موضوع، شاید وقتی دیگر!) 

روزنامه‌نگاری الکترونیک: فرصت‌ها و محدودیت‌ها

علیرضا دهقان

این مقاله با برشمردن امتیازات روزنامه نگاری الکترونیکی به این پرسش پاسخ خواهد داد که آیا این امتیازات قدرت تغییرات اجتماعی و سیاسی را افزایش داده است؟ کامل

کاربران اینترنت در جهان

برای مقایسه آمار کاربران اینترنت در مقیاسی جهانی بد نیست به این سایت نگاهی کنید. اینجا

سخنرانی فیروز گوران در روز جهانی آزادی مطبوعات

« تلفن زنگ زد. گوشی را برداشتم. خانمی از آن سوی خط با لحنی مهربان گفت: آقای گوران، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران امسال شما را به عنوان روزنامه‌نگار پیشکسوت انتخاب کرد و در نظر دارد در «روز جهانی آزادی مطبوعات» از شما تقدیر کند...» اینجا

روز سوم ماه مه، ۱۳ اردیبهشت، روز جهانى آزادى مطبوعات نامگذارى شده است. این روز در حقیقت بهانه‌اى است براى مرور وضعیت آزادى مطبوعات در جهان. در ایران نیز انجمن دفاع از آزادى مطبوعات همه ساله در این روز مراسمى را برگزار کرده و از روزنامه‌نگاران برجسته تقدیر مى‌کند.فیروز گوران، احمدرضا دریایى، شهلا شرکت، عباس عبدى و عبدالعلى رضایى پنج روزنامه‌نگارى بودند که امسال به خاطر ۲۰ سال سابقه مستمر مطبوعاتى، تلاش در جهت دفاع از حقوق روزنامه‌نگارى و تربیت نسل جدید روزنامه‌نگاران مستحق دریافت این جایزه شناخته شدند.  همچنین قلم طلایى این انجمن امسال به عزت‌الله سحابى تعلق گرفت.

داستان کوتاه : ممد دیجیتال

نوشته نورالدین رضوی زاده

اسمش محمد بود. دست کم روزی۱۲ساعت پای کامپیوتر می نشست. چند تا وبلاگ داشت. خیلی وقتها دوستانش اگر دچار مشکلات نرم افزاری یا سخت افزاری می شدند به او مراجعه می کردند. بعضی ها می گفتند خدای کامپیوتر است. همه به اسم «ممد دیجیتال » می شناختنش. اتفاقاْ با من هم سلام علیکی داشت. یک روز ایمیلی برام فرستاد و از من درخواست یک متن برای وبلاگش کرد:

«افشین جان سلام. اگر میتوانی یک مطلب در مورد صواد رصانه ای برام میل کن»! 

رویکردهای سواد رسانه‌ای

.نوشتة جیمز ای. براون

اصطلاح «سواد رسانه‌ای» برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد. به‌طور سنتی، سواد رسانه‌ای به توانایی تحلیل و ارزیابی آثار مربوطه و به‌طور گسترده‌تر به ایجاد ارتباط مؤثر از طریق نگارش خوب اطلاق می‌شود. طی نیم قرن گذشته، سواد رسانه‌ای شامل توانایی تحلیل شایسته و به کار‌گیری ماهرانه روزنامه‌نگاری چاپی، محصولات سینمایی، برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی و حتی اطلاعات و مبادلات رایانه‌ای (از جمله تعاملات زمان واقعی از طریق شبکه جهانی اینترنت) شده است.اینجا