شهروندی در عصر فناوریهای نوین ارتباطی

آیا تا کنون به این نکته فکر کرده اید که فناوریهای ارتباطی در زمینه های مختلف چه پیامدهایی خواهند داشت؟ بدون تردید فناوریهای نوین ارتباطی در عرصه های مختلف اثرات عمیق و متفاوتی دارند. در عرصه خبر، رسانه های خبری این امکان را فراهم می کنند که مردم عادی، تولید کنندگان حرفه ای رسانه ها را به چالش کشند. در این شرایط چه بسیار دیده ایم که خبرهای جدید و تصاویر جدید خبری در وبلاگها سریع تر و در برخی موارد کاملتر از رسانه های خبری رسمی منتشر می شوند. نمونه این تولیدات در وقایع روز دنیا از سونامی اندونزی تا وقایع سیاسی اقصی نقاط دنیا دیده می شود. از سوی دیگر حضور گسترده وبلاگ نویسان در ارائه خبر، خودخواهی های ناشی از اقتصاد سیاسی و یا ایدئولوژیک رسانه های خبری را محدود می کند و از این طریق آنها همواره سایه سنگین اطلاع رسان های گسترده مردمی را حس می کنند. امکانات عصر جدید ارتباطی سبب می شوند تا همه شهروندان «به اصطلاح» غیر متخصص عصر دیجیتال هر آنچه را که خود می خواهند با صوت و متن و تصویر منتشر کنند و توانایی مشارکت فعال آنها در عرصه اجتماعی را بیش از پیش تقویت نموده است. این به معنای «توانمند سازی ارتباطی» و ارتقاء سطح مشارکت اجتماعی مردم از طریق تسهیل دسترسی آنها به امکان انتشار افکار و عقاید و نگاه های شخصی شان به مسایل پیرامونی است. این توانمند سازی و در واقع شکل گیری شرایط جدید، باز تعریف رابطه دولت، شهروندان و رسانه ها را لازم و ضروری می سازد. جریانی که در فضای جدید و مجازی شکل گرفته به دور از فشارهای  جهان واقعی است. این فضا در واقع بیرون از اراده و کنترل دولت شکل می گیرد و اگر چه دولت همواره در پی کنترل آن با استفاده از شیوه های متفاوت است اما کسانی که درک درستی از جهان جدید داشته و به ابزار آن مسلط اند به خوبی می دانند که این فضا غیر قابل کنترل است. فضای رسانه ای جدید به شدت متمایل به تکثر، چند صدایی و کنترل ناپذیری دارد. مطالب منتشره در این شرایط نه بر پایه باید ها و نبایدهای نظام سیاسی بلکه بر اساس خواستهای متنوع مردمی است و چنانچه حکومتی از درک این شرایط عاجز باشد در سیاستهای خود در عرصه های مختلف محکوم به شکست است.