بی نظمی، نگاه عاقل اندر سفیه و دیگر هیچ!!

نظم یکی از ارکان توسعه و پیش نیاز آن محسوب می شود اگر چه در هیچ برنامه توسعه ای خبری از نظم بر قراری نظم نیست اما خود برنامه توسعه بدون نظم یعنی هیچ! نظم و انضباط تمام قلمرو زندگی فردی و اجتماعی را شامل می شود و در واقع بخشی اساسی و لازم در زندگی ماست و در صورت عدم آن، افراد و جامعه لطمات جبران ناپذیری خواهند دید. بسیاری از مواقع، گیر اصلی زندگی و فعالیت ما همین بی نظمی است اما هیچگاه متوجه آن نمی شویم چون به بی نظمی عادت کرده ایم و کار و فعالیت بی نظم را امری طبیعی قلمداد می کنیم. بی نظم شدن خیلی آسان و راحت است ولی منظم بودن نیازمند زمان، توجه و دقت نظر مستمر است و در دراز مدت حاصل می شود و تمام اینها به مدیریت باز می گردد. هم در سطوح فردی و هم در سطوح اجتماعی. وقتی فردی در زندگی فردی خود بی نظم بود مدیریت او در جامعه هم بی نظمی را اشاعه خواهد داد. تمام این چند خط به خاطر عبور ماشین نیروی انتظامی از چراغ قرمز بود. آنقدر آرام و راحت چراغ قرمز را پشت سر گذاشت که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده و وقتی با بوق اعتراض آمیز من مواجه شد، نگاهی عاقل اندر سفیه انداخت که گویی تو نمی فهمی که من نیروی انتظامی هستم. شانس آوردم دستگیر نشدم! یاد خاطره دوستم در انگلستان افتادم که هنگام عبور از یک چهار راه به رسم ایران بر خلاف آنکه حق تقدم داشت احتراما ایستاد تا پلیس رد شود اما پلیس او را متوقف کرد و از او تست الکل گرفت!! برای پلیس انگلیس جایگاه نظم مهمتر از جایگاه خودش بود و پلیس داستان دیروزی من نظم را جور دیگر می بیند.